ДЗМІТРЫ ЛЯНЦЭВІЧ: ІНТЭРВ'Ю ПА ВЫНІКАХ СЕЗОНУ

Па выніках завяршэння сезону для нашай моладзі мы вырашылі пагутарыць з галоўным трэнерам дублюючага складу - Дзмітрыем Лянцэвічам. Дзмітрый Вальдамаравіч узначаліў каманду ў пачатку 2022 года і пасля завяршэння першынства прывёў нашых хлопцаў да бронзавых медалёў. Аб перспектывах дынамаўскай моладзі, выніках сезону, працы калектыва, матчы супраць «Спартака» і шмат іншае - чытайце ў нашым інтэрв'ю.

Дзмітры Вальдамаравіч, у першую чаргу жадаем спытаць, як у цэлым для вас мінуў першы сезон у якасці галоўнага трэнера дубля мінскага «Дынама»?

- Насамрэч, я цалкам задаволены гэтым годам. Рады, што вярнуўся ў клуб і здолеў папрацаваць з такімі хлопцамі. Штодзённы ўклад у работу на трэніроўках, а таксама самааддача на футбольным полі дазволілі многім з іх зрабіць добры крок наперад.

У гэтым годзе ў вас атрымаўся даволі малады склад каманды, ёсць нават некалькі гульцоў 2006 года нараджэння. Гэта ваша рашэнне - прыцягваць да дубля як мага больш зусім маладых футбалістаў - ці проста здолелі знайсці ў юнацкіх камандах вельмі адораных хлопцаў?

- У нас сапраўды ёсць вельмі таленавітыя гульцы ў старэйшых узростах Акадэміі, якія нядрэнна сябе праяўляюць на трэніроўках. Мы адразу казалі камандзе, што ўзрост не будзе гуляць прынцыповай ролі: хто лепш сябе праявіць у працэсе падрыхтоўкі да матчу, той і будзе гуляць.

У дублюючым складзе ёсць хлопцы, якія ўжо некалькі гадоў правялі ў гэтым калектыве і разумеюць, што ад іх патрабуецца. Ці ёсць нейкая праблема з адаптацыяй тых футбалістаў, якія яшчэ ўчора гулялі ў матчах ліцэнзіі?

- Так, у гэтым пытанні бывае цяжка. Я ўжо каля 6 гадоў працую ў маладзёжным футболе, калі можна так выказацца, і магу сапраўды сказаць, што ўзровень першынства дублёраў больш сур'ёзны, чым узровень старэйшай ліцэнзіі, нажаль. Нават ёсць адчуванне, што ўзровень чэмпіянату для каманд U-18 і U-17 у апошні час пачаў зніжацца, таму на наладку нярэдка патрабуецца час.

Калі не сакрэт, як у цэлым вам дынамаўская моладзь па футбольным узроўні?

- Скажу як ёсць: калі прыходзіў, чуў месцамі не самыя пахвальныя водгукі, нібыта, што 2004 і 2005 не асабліва моцныя, але зараз выхаванцы гэтых узростаў дастаткова лёгка ўліліся ў дубль і добра сябе праяўляюць. З імі правялі выдатную працу, за гэта трэба сказаць дзякуй і Генадзю Мікалаевічу Лесуну, і Андрэю Афанасьевічу Сінічыну, і Уладзіміру Алегавічу Дзятлаву, якія займаліся гэтымі хлопцамі.

Трэцяе месца ў першынстве дублёраў - справядлівы для вас у гэтым сезоне вынік, як лічыце?

- Калі пачыналася перадсезонка, многія не верылі, што каманда наогул дабярэцца да медалёў. Мусіць, шанец падняцца яшчэ вышэй у нас вядома быў, але аб'ектыўна, гэта было вельмі цяжка. У «Энергетыка» ў гэтым сезоне даволі ўзроставы дубль, а ў БАТЭ гэта ўжо добра згуляны склад, яны такой камандай гуляюць 3-4 гады. Таму, бронзавыя медалі - напэўна ўсё ж максімум у гэтым сезоне.

У цэлым, як можаце ацаніць узровень першынства дублёраў у гэтым годзе?

- Так цяжка судзіць, мінулы сезон я з дублюючымі камандамі не працаваў. Але мне здаецца ўсё ж такі ўзровень супраціву падрос. Напэўна, гэта звязана і з тым, што з гэтага года матчы дубля праводзяцца пасля гульняў асноўнага складу, таму за дублёраў нярэдка выходзілі гуляць футбалісты з асноўных каманд, практычна ва ўсіх клубах.

Дарэчы, сёлета футбалістаў асноўнага складу ў гульнях дублюючай каманды мы бачылі вельмі рэдка. Так складалася па сезоне ці вам хацелася гуляць саматугам?

- Калі сапраўды, сам я ніколі не прасіў футбалістаў з асноўнага складу. Мне нават сапраўды было больш камфортна, калі на гульню выходзілі толькі тыя хлопцы, якія трэніраваліся ў тыднёвым цыкле. Тады ты разумееш, чаго чакаць ад гульні. Я не быў супраць, каб гульцы з асноўнай каманды згулялі за дубль, і ў прынцыпе мы гэта як правіла з Арцёмам Віктаравічам абмяркоўвалі, але ўсё ж прыемней, калі тыя, хто трэніруюцца ў абойме ўвесь тыдзень, атрымліваюць потым гульнявую практыку.

Ні для каго не сакрэт, што асноўная задача дубля - падрыхтоўка гульцоў для асноўнага складу. У гэтым годзе, з улікам максімальна абноўленага складу, новай моладзі ў галоўнай камандзе было няшмат, але, калі разглядаць перспектыву, які шанец у цяперашніх дублёраў трапіць у аснову мінскага «Дынама»?

- Не ведаю, як будзе на наступны год, але зараз самае галоўнае, што ў дублі мінскага «Дынама» хапае хлопцаў, якія сапраўды жадаюць гуляць у футбол. Нярэдка ў нашым беларускім футболе назіраю такую ​​праблему, што ў маладых хлопцаў галава забітая ўвогуле не тым, чым трэба, і футбол адыходзіць на другі план. У нашых выхаванцаў я бачу жаданне рэалізаваць сябе ў футболе гульні і звязаць з ім сваё жыццё. Важна, каб гэтае жаданне ў іх не згасла, і яны адчувалі, што маюць шанец патрапіць у асноўны склад і рухацца далей. Перспектыўныя гульцы ў нас аб'ектыўна ёсць.

Калі параўноўваць з папярэднімі пакаленнямі, наколькі цяжка працаваць з сёлетняй моладдзю?

- Ну калі параўноўваць з маім, то гэта вядома ўжо зусім іншае. Нам тады ўвогуле мала што тлумачылі, ні ў тактычным, ні ў гульнявым плане, даводзілася ўсё самім аналізаваць. Розныя футбалісты зараз ёсць, але ў плане чалавечых якасцяў, тыя гульцы, якія былі сёлета ў нашай камандзе - гэта наогул цудоўныя хлопцы. Не ведаю, ці будзе ў мяне ў трэнерскай кар'еры калі-небудзь другі такі ж калектыў, але буду моцна спадзявацца. Працаваць з імі было толькі ў радасць. Па сутнасці, кожны дзень прачынаўся і чакаў трэніроўкі, бо там заўсёды былі самыя пазітыўныя эмоцыі.

Адносіны з вашымі падапечнымі ў вас строгія ці хутчэй сяброўскія?

- Думаю так, сяброўскія. Яны самі разумеюць, што магу з імі і пажартаваць, і спакойна паразмаўляць, але ў выпадку чаго будзе і адпаведны попыт (усміхаецца). Калектыў у нас увогуле добры. Відаць, што ў Акадэміі хлопцы атрымалі належнае выхаванне, не толькі з пункту гледжання гульнявых, але і асобасных якасцей.

Ці зможаце сказаць, якія гульні дубля мінскага «Дынама» ў гэтым сезоне запомніліся вам больш за ўсё?

- Напэўна гэта гасцявы матч з БАТЭ. Гэта быў вялікі кантраст, калі параўноўваць наш з імі матч у першым крузе, калі мы фактычна ўвесь матч правялі ў абароне. У іх, як я і казаў, ужо даволі згуляная каманда, а ў нас новы калектыў і было няпроста. Другая сустрэча атрымалася куды лепш, мы стваралі моманты, аказвалі ціск, нават месцамі валодалі перавагай. Матч тады без галоў завяршыўся, але гульня атрымалася выдатная.

І другая гульня якую вылучу - першая сустрэча з «Энергетыкам-БДУ». Адзін з найлепшых нашых матчаў у плане арганізацыі і індывідуальных праяў. Наогул, па сезоне хлопцы вялікія малайцы ў тым плане, што здолелі практычна роўна правесці сезон, так рэдка бывае нават у дарослых камандах. Я не магу сказаць, што нейкія гульні былі правальныя. Так, недзе горш, недзе лепш, але такога, каб адзін матч выдатна, а наступны - катастрофа, у нас не было. Хоць, паўтаруся, пачалі мы ўвогуле цяжка, улічваючы, што для многіх гульцоў гэта быў першы досвед, не было згулянасці, але потым усё пачало атрымлівацца.

Першую гульню супраць "студэнтаў" каманда правяла сапраўды добра, а вось у другой, на жаль, саступіла. Што здарылася, стомленасць ці разуменне, што губляць ужо асабліва не было чаго, бо дынамаўцы ў любым выпадку займалі трэцяе месца?

- Адсутнасць нейкай матывацыі безумоўна адгуляла сваю ролю. Напэўна, калі б быў шанец падняцца яшчэ на другое месца, матч прайшоў бы зусім па-іншаму. Плюс траўмы, у 30-ым туры не гуляў той жа Дзіма Ніжнік (заўв. паўабаронца дублюючага складу «Дынама-Мінск»), да прыкладу, а ён сёлета стаў адным з найгалоўных гульцоў каманды. Перад першым матчам з «Энергетыкам», дарэчы, з-за траўмы Дзіма наогул не трэніраваўся, але ў дзень гульні прыйшоў і сказаў: "буду гуляць". І ў тым матчы некалькі разоў вызначыўся - падаў штрафны, з якога каманда забіла першы гол, а затым аддаў галявую перадачу.

Ці плануеце для каманды нейкія таварыскія матчы? Ужо вядома, што 26 лістапада вас чакае матч з маладзёжнай камандай «Спартака». Як увогуле ўзнік варыянт правесці такую ​​сустрэчу?

- Па планах пакуль складана сказаць, а што да маючай адбыцца гульні - пасля апошняга тура, я так разумею, прадстаўнікі «Спартака» выйшлі на кіраўніцтва нашага клуба і Андрэй Іванавіч Лаўрык прапанаваў нам згуляць. Лічу, адмаўляцца было бязглузда, гэта выдатны матч для хлопцаў і добры супернік. Многія футбалісты «Спартака» 2004 года нараджэння гуляюць у зборнай Расіі U-18, гэта таксама вялікі паказчык. Праверым сябе на іх узроўні.

Дарэчы, зусім нядаўна зборныя Беларусі U-19 і U-18 гулялі са зборнай Расіі U-18, і на гэты раз у склад зборнай адправілася пяць дынамаўскіх футбалістаў. Як можаце іх ацаніць?

- Не варта саміх сябе хваліць, вядома, але прагрэс ёсць у тым плане, што ў мінулым скліканні зборнай U-18, наколькі я ведаю, не было ніводнага прадстаўніка мінскага «Дынама» 2005 года. Гэтым разам патрапіла пяць чалавек, і на фоне і сваіх сяброў па камандзе, а таксама на фоне суперніка, яны глядзеліся вельмі добра, Уладзіслаў Кролік (заўв. паўабаронца дублюючага складу «Дынама-Мінск») быў нават прызнаны найлепшым гульцом матчу.

У гэтым годзе ў #дубляДынама бронзавыя медалі. Ці плануеце вярнуць золата для каманды ў наступным годзе?

- Хацелася б, але, скажу шчыра, мы пра вынік у турнірнай табліцы пачалі гаварыць можа толькі за туры 3-4 да канца сезону. Мы не накручвалі ім гэта і не ставілі першае месца ў патрааванне, хоць я выдатна разумею, што ў гэтым узросце яны павінны ўжо ўмець гуляць на вынік. Паглядзім, усе мы футбалісты і амбіцыйныя людзі, убачым, як усё складаецца. Але для мяне, паўтаруся, прыярытэтам будзе, каб гэтыя хлопцы здолелі загуляць праз нейкі час у асноўнай камандзе.